سکوت sokot

شعرهایم تمام شد

نوشته هایم

خواندن هایم

دیدن هایم

دور هایم را هم زده ام

خسته

خیلی خسته

بی رمق آمده ام بگویم

اگر دوسم داشتی

الان اینگونه نمیشد...

شکوفه زمستانی

که باید اخرش بنویسم من

ولی

میشود شکوفه زمستانی دیگری

سکوت sokot...

طالعم را باز

دیدم

همین بود

همین بود

همین غم

همین درد

همین دمنوش بی رحم

که تلخ است

قهوه اش هم سان زجرست

...نمیدانم چرا دمنوشم انقدر تلخ است

 

سکوت sokot...

نی مگو با همگان از دل بیزار نگو انکه می داد ز آن یار  بیدار نبود انکه ساقیس خودش اول کار ،می خوارنبود یاری که ز یار خودش  زخم دیده خنجرش از همان اول کار زهر بار نبود بعد از رفتن تو خنجرت دگر خنجری زهردار نبود   عاشقی  یعنی که درعشقش هوایت بس... بس بد باشد   عاشقی جلوه جامی که از ان مانده سحر عاشقی یک دم یک لحظه  دلی در صبوحی با تو  یار و می ای من  از این حصر دل ازار تو را میخواهم دلم من ساز باز بارانی میخواهد     اخر این حصر نوایی بشود اینه ای اینه دل صدایی بشود جان من می دل هوایی بشود جان من اینه باز کن  از ساقر تنهایی تنها  تنها باز شو نشود جام می تو سحری انک سکوت sokot...ادامه مطلب

اینجا گدا با گدا فرقی نمیکند

اینجا شاهی جز رضا کسی  نمیکند

طعم نگاه تو شیرینی لب است

اینجا کسی عشوه های بی قواره

بی قراری نمیکند

دل پر میزند اینجا

نه دل پر میشوداینجا

در هوای دوست

اینجا قراری بی قراری من است

                                                                       ...دلم هوات کرده...

                                                                           مهدی هادیان

 

سکوت sokot...